Pytania
Życie w zgromadzeniu
1. W jakim wieku można wstąpić do zgromadzenia?
Dolną granicą jest wiek 18 lat. Niektórzy decydują się na rozpoczęcie tej drogi po szkole średniej, inni po studiach, jeszcze inni po paru latach pracy. (mk)
2. Czy jeśli ktoś zdecyduje się wstąpić do zgromadzenia, aby rozeznać swoje powołanie, jest związany na jakiś czas?
Nie jest. Celem rozeznawania nie jest stanie się księdzem czy bratem zakonnym, ale rozpoznanie drogi, którą Pan Bóg chce prowadzić. Naturalnie, jeśli ktoś myśli o powołaniu kapłańskim czy zakonnym, najlepszym sposobem, aby to zweryfikować jest wstąpienie do seminarium. Poprzez lata spędzone w formacji wola Boża stanie się jaśniejsza. Nawet jeśli ktoś nie zdecyduje się pójść do końca tą drogą, ten czas nie będzie zmarnowany – będzie to czas dojrzewania, zbliżenia się do Pana Boga. To zawsze przynosi korzyści! (mk)
3. Ile czasu trwa formacja?
W zgromadzeniu Księży Misjonarzy Saletynów formacja do kapłaństwa trwa 8 lat. Pierwszy rok to postulat – czas wejścia w modlitwę wewnętrzną, poznawanie siebie, przyglądanie się swoim pragnieniom. Drugi rok to nowicjat, podczas którego kandydat przygotowuje się do złożenia pierwszych ślubów zakonnych, poznaje regułę życia Misjonarzy Saletynów, pogłębia modlitwę wewnętrzną, uczy się życia we wspólnocie. Po skończonym nowicjacie zaczynają się studia, które trwają 6 lat. Kandydat na brata w tym czasie nie studiuje, ale żyjąc we wspólnocie formuje się do złożenia ślubów wieczystych. (mk)
4. Jakie śluby składają saletyni?
Każdy saletyn po zakończeniu nowicjatu składa trzy śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. W ten sposób chcemy naśladować Jezusa czystego, ubogiego i posłusznego. Życie ślubami jest wymagające, ale radosne. Dzięki radom ewangelicznym zyskujemy wolność potrzebną do służby Panu. (mk)
5. Czy bracia zakonni mogą studiować?
Mogą, jeśli tylko mają zdaną maturę. (mk)
6. Jak się żyje we wspólnocie?
Wspólnota jest wielkim błogosławieństwem. Bracia często są oparciem w trudnych chwilach. Bardzo dobrym doświadczeniem są wspólne spotkania, podczas których dzielimy się sobą, rozmawiamy, żartujemy, razem uprawiamy sport czy po prostu pijemy kawę. To dodaje sił. Trzeba też powiedzieć, że zdarzają się sytuacje, w których trzeba zrezygnować ze swoich pomysłów, planów czy przyzwyczajeń i „umrzeć” dla brata. Ale to sprawia, że uczymy się prawdziwej miłości. (mk)
7. Czy każdy Misjonarz Saletyn musi wyjechać z kraju?
Niekoniecznie. Na misje zagraniczne jadą ci, którzy odkrywają w sobie powołanie misyjne. Ale trzeba przyznać, że jest coraz większa potrzeba pracy za granicą. To zmusza do postawienia sobie pytania: „Czy byłbym gotowy wyjechać?” (mk)
8. Nie tęsknicie czasem za życiem sprzed seminarium?
Tęsknota jest czymś naturalnym dla każdego człowieka. Ale liczy się to, co Bóg daje na dzień dzisiejszy. Idąc drogą, którą On nam wskazuje, wierzymy, że będziemy szczęśliwi. (pg)
9. Co klerycy robią w wolnym czasie?
Niektórzy czytają książki, inni uprawiają jakiś sport – piłka nożna, siłownia, bieganie, rower, rolki. Dwa razy w tygodniu oglądamy jakiś film. Mamy salkę muzyczną – tam niektórzy próbują swoich talentów. Pomysłów jest dużo 😉 (mk)
Powołanie
1. Czy istnieją powołania lepsze od innych?
Nie ma powołań lepszych czy gorszych. Każde powołanie jest dobre, bo pochodzi od Boga. (mk)
2. Czy można być szczęśliwym w życiu, jeśli się nie pójdzie drogą powołania, którą proponuje Jezus?
Jeśli ktoś nie pójdzie drogą powołania, na którą zaprasza go Jezus, wciąż może osiągnąć szczęście na tym świecie i osiągnąć zbawienie. Jednakże, taka osoba nie będzie szczęśliwa w takim stopniu, w jakim byłaby idąc drogą swojego właściwego powołania. Dlatego tak ważne jest dobre rozeznanie swojego powołania. (mk)
3. Czy ksiądz jest skazany na samotność?
W życiu księdza momenty bycia samemu są zarezerwowane na modlitwę, refleksję, przygotowanie homilii czy odpoczynek. Wielu księży doświadcza tego „bycia samemu” bez poczucia osamotnienia. Ponadto, pełniąc swoją posługę ksiądz spotyka się z wieloma ludźmi i doświadcza wielu przyjaźni. Nie mniej jednak, żadne powołanie nie jest odporne na samotność. Dlatego kontakty ze współbraćmi czy z rodziną zawsze są błogosławieństwem. (mk)
4. A jeśli kandydat na księdza nie jest wcale taki święty?
Świętość, czyli bycie jak Jezus, jest zadaniem dla każdego człowieka, niezależnie od powołania. Jeśli ktoś widzi, że nie jest wcale taki święty w tym momencie, musi wiedzieć, że Bóg będzie zmieniał go stopniowo, dzień po dniu, tydzień po tygodniu. Bóg nie wzywa doskonałych, On udoskonala wezwanych. (mk)
Napisz: seminarium@saletyni.pl
Masz pytania odnośnie powołania i rozeznawania drogi życiowej?
Zobacz: powolania.saletyni.pl