My
Kim jesteśmy?
Każdy z nas wszedł na drogę powołania zakonnego jakiś czas temu. Niektórzy skończyli studia, inni porzucili swoje dotychczasowe plany na życie. Pracowaliśmy w Polsce i za granicą. Mieliśmy wielu przyjaciół, realizowaliśmy swoje pasje. Nasze powołanie rodziło się nie tylko w parafiach, w których posługują saletyni, ale również poprzez – wydawać by się mogło – „przypadki”, kiedy to po raz pierwszy usłyszeliśmy o Pięknej Pani z La Salette…
Nasze drogi się zeszły, ponieważ słowa Matki Bożej w La Salette głęboko odcisnęły się sercach każdego z nas, a Ewangelia przemieniła nasze życie. To MY – młodzi saletyni! Pełni miłości do Matki Bożej i zapału, by głosić Chrystusa. Chcemy tak jak Melania i Maksymin, świadkowie zjawienia Maryi, z prostotą serca wiernie trwać przy Matce Bożej i przekazywać światu Jej orędzie.
Studia, seminarium
Zasadniczą część naszej formacji spędzamy w Krakowie. Przygoda na drodze życia zakonnego zaczyna się jednak nieco wcześniej. Pierwszym etapem na drodze formacji jest postulat, który trwa rok. Następnym etapem jest nowicjat, gdzie po 12 kanonicznych miesiącach wytężonej pracy nad sobą składamy pierwsze śluby zakonne i przyjmujemy strój zakonny – sutannę i pas. Później, przez 6 kolejnych lat studiujemy na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II.
Nasze seminarium mieści się niedaleko Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, dlatego każdego dnia dojeżdżamy tramwajem na uczelnię. Najczęściej można nas spotkać w „ósemce”. Zanim rzucimy się w wir teologii, musimy przebrnąć przez filozofię. Nie dla każdego jest to łatwa przeprawa. Przez pierwsze dwa lata zmagamy się z historią filozofii, łaciną, greką, śpiewem kościelnym. Im bliżej święceń kapłańskich, tym więcej przedmiotów teologicznych – zagłębiamy się w teologię fundamentalną, moralną, duchowości, bioetykę, mamy ćwiczenia ze spowiednictwa, przygotowujemy się do głoszenia Słowa Bożego.
Oprócz codziennej nauki rozwijamy w sobie głębokie życie duchowe. Nasza relacja z Panem rozwija się przez codzienną Eucharystię, Liturgię Godzin, modlitwę Słowem Bożym, różaniec. Raz w miesiącu przeżywamy dzień skupienia, dwa razy do roku rekolekcje – zimą, w przerwie semestralnej i jesienią, przed odnowieniem ślubów zakonnych. Na drodze powołania towarzyszą nam nasi przełożeni – ks. Rektor, który czuwa nad przebiegiem formacji, ks. Prefekt, dbający o organizację naszego codziennego życia w seminarium, Ojciec Duchowny, który pomaga nam wzrastać w wierze oraz ks. Ekonom, zarządzający finansami.
Praca
Seminarium jest naszym domem, o który staramy się dbać wspólnymi siłami. Poprzez pracę fizyczną włączamy się w troskę o dobra materialne jakie zostały nam powierzone do użytkowania. Aktywność fizyczna jest też dobrą odskocznią od wysiłku intelektualnego.
Czas wolny
Mamy wiele pomysłów na spędzanie wolnego czasu w seminarium. To zależy od naszych pasji. Wśród nas są muzycy, sportowcy, pakerzy, plastycy, majsterkowicze. Dwa razy w tygodniu oglądamy film, w każdą sobotę gramy w piłkę na sali sportowej. Kilka razy w roku organizujemy wspólny wypad w góry. Ważnym elementem naszego życia jest wspólnota, dlatego wiele rzeczy robimy razem, np. gramy w planszówki. Pomaga nam to w zawiązywaniu prawdziwych więzów braterskich.
Pan jest dobry
Dlaczego Bóg wybrał akurat nas? To jakaś przedziwna tajemnica Jego dobroci. Patrząc po ludzku, nikt z nas nie powinien się znaleźć w tym miejscu. Tyle wad, grzechów, słabości… A jednak On nas tu trzyma, chce nas mieć w tym miejscu. Sam przygotowuje nas do tej niesamowitej roli w Kościele. Swoją łaską przemienia nasze życie każdego dnia.